kalpana karki: April 2011

मेरो नाम कल्पना कार्की (मुस्कान) हो ! मेरो घर उदयेपुर गाईघाट मा हो !म पढाई को सिलसिलामा अहिले काठमाडौँ मा बस्दै आइरहेको छु !म दिल्लीबजार कन्या क्याम्पस मा अध्येन गर्दै छु ! मैले एस ब्लग बाट हजुरहरु माझ मेरो केहि तिता मिठा शब्द पुर्याउने अठोट लिएर मैले एस ब्लग मा केहि कविता अनि गजल र कथा लेखेको छु ! साएद हजुरहरुलाई एस ब्लग ले पकै पनि मनोरन्जन दिने छ भन्ने पूर्ण आशा को साथ विश्वास लिएको छु !

Friday, April 1, 2011

वस्न त म आफ्नो छुट्टै संसारमा बसेको छु

वस्न त म आफ्नो छुट्टै संसारमा बसेको छु
तर व्यथा भोग्दै महँगो यो सहरमा बसेको छु
जता ततै गरिबी को भिड देखेको छु आफूलेनै
वाध्य भई येही भिड को रमिते भएर बसेको छु
पराईको घरमा छु आफन्त त टाढा भए
ठुलै सङ्कटमा छ म गरिबीमा बसेको छु
शहरमा बसेको छु भन्ने सोच्दै थिए तर
थाहा भयो मान्छे किन्ने बजारमा बसेको छु
कल्पना कार्की (मुस्कान)

Subscribe to: Posts (Atom)

मलाई माफ गर्नु है साथी

मलाई माफ गर्नु है साथी जिन्दगीमा तिमीलाई मेरो साथ दिन सकिन मलाई माफ गर्नु है साथी आफ्नो बाचा मैले पुरा गर्न सकिन । साथी को नाममा म कलङ्क पो भएछु कस्तो कुसाइत मा यस धर्ती मा जन्मेछु मलाई माफ गर्नु है साथी तिम्रो दु:ख को कारण म नै बनेछु । हाँसो दिने गर्थौ तिमी मलाई चाहन्थ्यौ तिमी केबल मेरो भलाई मलाई माफ गर्नु है साथी जाँदैछु तिम्रो ओठको हाँसो मेटाई ।

चोखो माया तिमीलाई,

चोखो माया तिमीलाई, अरु केही स्वार्थ छैन ! माया बिना बेकार छ, जिन्दगीको अर्थ छैन !! चिजै यस्तो माया भन्ने, भेट मज्जा, चोट मज्जा ! त्यागपनी माया नै हो, तड्पिनु ब्यर्थ छैन !! सिकाउने हास्न, रून, देखाउने बाटो नयाँ ! मायाभन्दा ठुलो धर्म, कुनै पूजा ब्रत छैन !! स्वछन्द खुल्ला माया, हुन्न कुनै रोकतोक ! न क्यै नियमकानुन, अवधी र शर्त छैन !!

म जस्ती धोके प्रेमी, कसैको पनि नहुन

अब त मैले बाँच्नु को, औचित्य के भयो र ? काट्नु छ सारा जीवन आँसु बगाएर आशा गर्छु तिम्रा ती पाइलाले, शिखर चुमुन म जस्ती धोके प्रेमी, कसैको पनि नहुन ! कति राम्रो थियो हाम्रो सम्बन्ध, निश्छल परेवा को जोडी जस्तो कुन पापी को आँखा लाग्यो, बनाई दियो यति सस्तो चली रहेकै थियो जीवन, साटेकै थियौँ आत्मा तर पनि आज किन तिमी, छनौ मेरो साथमा खै, खै कसको थियो गल्ती, अनि कसको थियो दोष सुनेकी थिए मैले प्रिय, छैन रे तिम्रो होस अझै पनि भुलेकी छैन मैले, बिताएका ती पलहरु आचनक हुरी आयो, भन तिमीनै म कसो गरु थाहै भएन किन यो मन, अन्तै तिर मोडियो मरुभूमिको बाटो लाग्दैगर्दा , एउटा साथ भेटियो के थाह! त्यों साथ केबल एउटा भ्रम मात्र हो भन्ने तर पनि यो पापी मनले, त्यही साथनै किन रोज्ने अब त मैले बाँच्नु को, औचित्य के भयो र ? काट्नु छ सारा जीवन आँसु बगाएर आशा गर्छु तिम्रा ती पाइलाले, शिखर चुमुन म जस्ती धोके प्रेमी, कसैको पनि नहुन !

फूल जस्तो लाग्छ जीवन

खुसी छु म आज तिमीभन्दा धेरै तिमी हाँस्दा लाग्छ यो खुसी हो मेरै हिजोसम्म लाग्थ्यो कतातिर जाऊँ कोसँग म हिषु कोसँग रमाऊँ तिमीलाई भेट्दा हरायो बिरानी तिमी हौ कि सायद मेरो पुग्ने ठाउँ जति छन सिमाना सबलाई मेटुँ म आँखा उघार्दा तिमीलाई देखुँ तिमी अर्चना हौ मेरो जिन्दगीको म चाहन्छु प्रीति तिमीमै समेटुँ

जन्म त् दिनु भयो तर कर्म दिन सक्नु भएँन

जन्म त् दिनु भयो तर कर्म दिन सक्नु भएँन किन हामीलाई छाडेर जानु भएको के पुगेंन जानु नै थियो भने किन हामीलाई जन्म दिनु भएको हजुर त् कति स्वार्थी हुनुहुदो रहेछ बाबा यो पापी संसार बाट हजुर त् भाग्नु भयो तर हामीलाई येही संसार मा छोड्नु भयो मलाई पनि अब रहर छैन मेरो बाबा यो पापी संसारमा बस्ने कोसिस गर्दैछु बाबा म पनि हजुर संग आउने बाटो हेर्दैछु उही हजुर को छोरी त् हुनी म पनि तेसैले हजुर संग नै आउने कोसिस गर्दै छु बाबा हो बाबा आउने छु म पनि हजुरकै सरन मा अनि हजुर को काखमा

हाम्रो माया

कर्कलाको शीत हुन्छ माया लाको हाम्रो माया भन्नु खेल होइन दाउमा राखी खेल्ने साचो माया अमृत हुन्छ दुख सुख झेल्ने तड्पिएर जिउनु भन्दा नसम्झनु नै राम्रो बगैचामा फुल्ने फुल बन्छ माया लाको हाम्रो ... प्रित साट्नु ठट्टा हैन क्षण भरमा भुल्ने भावनामा बगेर मात्रै किन जिउने एकतर्फी मायामा मात्रै दिन किन बिताउने

माया भन्ने चिज नै येस्तै रहेछ !

खै किन किन उसकै लाग्छ माया देखेको छैन तर पनि लाग्छ माया उसको बारेमा केहि सुनेको थिए तेस्पछी मलाई पनि उसको बारेमा केहि जान्न मन लागि फोन नम्बरमा फोन गरे उसको तो मधुर शोरमा म त् तेसै लठ भए खै कसरि भयो म त यसै उसलाई मेरो मन भित्र सजाउन थाली सकेको रहेछु आवास हुदै छ मलाई माया भन्ने चिज नै येस्तै रहेछ !

आफ्नो माया

आफ्नो माया आफु भित्रै सजाएर राख् ने थिए तिम्रो आँखाबाट टाढा लुकाएर राख् ने थिए तिमी जस्तो साथी सँग भेट हुने थाहापाए रुन लाई केही आँशु बचाएर राख् ने थिए छाती भरी आगो बोकी शित बन्न सक्ने मान्छे माया गर्ने मुटु कुल्ची जित भन्न सक्ने मान्छे सत्य खुल्नु नै थियो त चाडै नै खुलेको भए तिमी बाट आफ्नो मुटु जोगाएर राख् ने थिए

मायामा

कर्कलाको शीत हुन्छ माया लाको हाम्रो माया भन्नु खेल होइन दाउमा राखी खेल्ने साचो माया अमृत हुन्छ दुख सुख झेल्ने तड्पिएर जिउनु भन्दा नसम्झनु नै राम्रो बगैचामा फुल्ने फुल बन्छ माया लाको हाम्रो प्रित साट्नु ठट्टा हैन क्षण भरमा भुल्ने भावनामा बगेर मात्रै किन जिउने एकतर्फी मायामा मात्रै दिन किन बिताउने

"आज भोलि"

आज भोलि यति धेरै पोल्छ मुटु किन ? निस्ठुरी कै पक्ष लिई बोल्छ मुटु किन ? बिर्सु भनि अन्तै सोच्छु सोच्ने शक्ति हुन्न उसकै याद मा हरेक बाटो खोल्छ मुटु किन ? मत पहाड तिमि तराइ समथर भन्दा पहाड काटी तराइ मा ढोल्छ मुटु किन ? कोहि उ जस्तै दिल मा बास गराउ भन्छु आना-कानी गरि मलाइ टोल्छ मुटु किन ? तिमि बाट टाढा रही एक्लो जीवन रोज्दा घरि घरी तिम्रै यादले पिरोल्छ मुटु किन ? कल्पना कार्की (मुस्कान)

जादैछु

भन्नुपर्ने धेरै थिए लुकाएर जादैछु वियोगले खहरे झै सुसाएर जादैछु, दया लाग्छ भने प्रिय जतन गरिदिनु, मुटु मैले तिमी छेउ खसाएर जादैछु मर्छु कि म बेदनाले बाँच्छु घाईते भई, छायासँग आफ्नो ज्यान छुटाएर जादैछु भक्कानिदै भित्र-भित्र ओठ्ले हाँसे जस्तो गर्दै, परेलीमा महासागर रसाएर जादैछु ।

माया

तिमीले मेरो तस्बिरहरु नहेरे पनि मैले तिमीलाई आँखामा नानीमा सजाएकोछु तिमीले मलाई एकपल साथ नदिये पनि म तिमीलाई सयौ जन्म सम्म कुर्ने कसम खाएकोछु तिमीले मेरो मायाको गहिराइ नापेर कहिल्यै सक्दैनौ मैले त्यो माया तिमीलाई लाएकोछु .

गजल बने ।

भाग्येले नै दिलमा चोट दिए पछि गजल बने । भाग्य बाटै नै हण्डर खाए पछी गजल बने । म भन्दा नि एक्लिएकी त्यो रुँदै गरेकि जुनसंग, दुइचार शब्द सापटअरु लिए पछि गजल बने । के अर्थ र बाँच्नुको जीवन-मरणको सिमानामा तर पनि पलपल मर्दै म जिए पछि गजल बने । नौलाख ती तारा सरि छताछुल्ल थिएँ यत्रतत्र जसोतसो सम्हालेर मन सिए पछि गजल बने । यसै पनि आजभोलि गजल लेख्न छाडेको थिएँ रुँदा-रुँदा फेरि हजुर, आँशु त्यहि गजल बने । कल्पना कार्की

आमा

घर छोडी आएको आमा हजुर कै आशिषमा छु ।। कठोर मुटू, पत्थर मुर्ती, न अल्लाह न जेसीसमा छु । मेरो प्यारो बहिनीहरुलाई पिर नमानी बस्न भन्नु सुखका ती दिन साथै, लिई आउने कोशिसमा छु । न्यास्रो लाए बहिनीहरु को मुख हेर्नुस आमा म त हरेक पल केवल, हजुरकै धड्कन शतिसमा छु ।।

बाबा

ज्योति-पंख उचालि भेट्न आउँला बाबा हराएको हजुरको शान्ति, फर्किएको दिन । हर्षआँशु यी नयनबाट दर्किएको दिन हजुरको यादले मुटू मेरो, चर्किएको दिन । गाउँला गीत राष्ट्रप्रेमी शब्दहरु बटुलेर पारी लेकमा लालिगुराँस लर्किएको दिन । उखेलेर जरैदेखि मनबाट हिंसाको जड बुद्धताको पवित्र अमृत र्छर्किएको दिन । एकै स्वर गुञ्जीएको शान्तिको आवाजले ह्रिंसक मनका आँतहरु, थर्किएको दिन ।।

टुहुरा छाडि जानु भयो

जन्माएर धर्तिमा एक्लो टुहुरा छाडि जानु भयो बेसाहारा नितान्त यो, भुरा छाडि बिलाउनु भयो !! निन्द्रा परेको छैन बाबा आउनु कहानी सुनाउनु थालेर कथा मधुकरको अपुरा छाडि नजाउनु । स्वार्थी यो दुनियाको, कालो चक्रव्यूमा छु म मोक्षमार्ग नबताई बाबा अधुरा छाडि जाउनु भयो !! हजुर विना यो संसारमा निसन्देह एक्लो म थोरै पिलाइ अमृत ज्यादा सुरा छाडि जाउनु भयो !! हजुर को मधुर बोलि सुन्न आतुर छ मन अझै तर अब आफ्नो मधुर बोलि नछाडी जानु भयो !!

किन झुटो माया मा अल्झायौ मलाई !

जानु थियो म बाट टाढा तिमीलाई किन झुटो माया मा अल्झायौ मलाई नदिनु थियो मीठो सपना तिमीले आखिर बिलाई जाने सपना किन दियौ मलाई क्षणिक माया मा रमाई तिमी बिछोड को घाउ दिदै छौ मलाई संगै जिउने मर्ने कसम खाने तिमी किन टाढा भाग्दै छौ छोडि मलाई आँसु पिई हाँसो दिन्छु भन्थ्यौ तिमीले आँसु को पोखरीमा किन ढुबाईदियौ मलाई बेदना नै भयो यो माया पनि क्षण क्षण मा किन रुवायौ मलाई निष्ठुरी लाई माया गरेछु मैले आशु पिई बाँच्ने बनायौ मलाई हर बखत संझना किन दियौ तिमीले किन आशु मा पनि तिम्रो तस्विर आउँछ मलाई [kalpu dukhi]

Friday, April 1, 2011

वस्न त म आफ्नो छुट्टै संसारमा बसेको छु

किन झुटो माया मा अल्झायौ मलाई !

http://luckylumbani.wordpress.com/

तिमीलाई है कल्पना ।

मेरो नेपाल ....

कसलाई लाग्छ र अति

जीवन साथी

तिमी ले गर्दा ……

तिम्रो याद

हास्नु पर्दो रहेछ

तिमीलाई

kalpana karki

मिठो मिलन मिठो तीतो बिछोड

गल्ती थिएन मेरो*

मेरो दीदी लाई चिठ्ठी