मेरो नाम कल्पना कार्की (मुस्कान) हो ! मेरो घर उदयेपुर गाईघाट मा हो !म पढाई को सिलसिलामा अहिले काठमाडौँ मा बस्दै आइरहेको छु !म दिल्लीबजार कन्या क्याम्पस मा अध्येन गर्दै छु ! मैले एस ब्लग बाट हजुरहरु माझ मेरो केहि तिता मिठा शब्द पुर्याउने अठोट लिएर मैले एस ब्लग मा केहि कविता अनि गजल र कथा लेखेको छु ! साएद हजुरहरुलाई एस ब्लग ले पकै पनि मनोरन्जन दिने छ भन्ने पूर्ण आशा को साथ विश्वास लिएको छु !

Monday, May 30, 2011

मिलन





घामको लालिमामा सुनौलो त्यो ज्योति
त्यसै भित्र जीवन एउटा अनुपम हुन्छ
विश्वाश गरी तिमीलाई राखे मन भित्र
जहाँ भए पनि एकदिन मिलन हाम्रो हुन्छ

तिमी जहाँ भए पनि जती टाढा गए पनि
फेरी भेट्ने मात्र एउटा आस भए पुग्छ
मेरो तर्फ बाट तिमीलाई धोका हुने छैन
सुम्पी सके यो मन फिर्ता हुने छैन

घामको न्यानो किरणले आस नौलो जगाउछ
हर मान्छेको दु:ख पिर त्यसैले हटाउछ
घामकै रातो किरणले यो मन मग्न हुन्छ
तिमीलाई सम्झेपछि झन यो मन मस्त हुन्छ



Thursday, May 19, 2011

मैले यो जीवनका मोडहरुलाई कहिल्यै बुझ्न सकिनँ ।

    मैले यो जीवनका मोडहरुलाई कहिल्यै बुझ्न सकिनँ । मलाई यी जीवनका मोडहरू अत्यन्तै गतव्यहीन लाग्छन् । यी गन्तव्यहीन बाटाहरूमा मान्छे कसरी हिँड्छन् ? म अहिले ठ्याक्कै बच्ची जस्तो भएकी छु । मेरो मानसपटल खाली छ यतिखेर, म शून्य छु र मलाई सबै थोक शून्य लाग्छ, मूल्यहीन छन् तिनीहरू ।जीवनका गन्तव्यहीन बाटाहरू कहाँसम्म छ त्यो मलाई थाहा छैन । मेरा पद्चापहरू अनवरत लम्किरहेछका छन्, उन्मुक्तिको खोजीमा । म खोलामा झरेको पातझैँ बगिरहेको छु बगरै–बगर । खोलाको गन्तव्य सुनिश्चित नभएझैँ मेरो पनि गन्तव्य छैन । सोचे जस्तो हुन्न जिबन गीतमा भनिएजस्स्तो घटना  परिस्थिति मसँग मेल नभए पनि मलाई त्यो गीत एकदमै अद्भुत लागि रहेको छ । म आफूलाई एकदमै एक्लो महसुस गरिरहेको छु । सबैजना छन् तर मलाई कोही नभएको अनुभव भईरहेको छ । आफन्तीहरूको बिचमा म आफूलाई एकदमै एक्लो पाइरहेको छु । मानिरहेको छैन मेरो मन कसैसँग समीप हुन, मलाई  सबै निस्सार लाग्छ आजकल । मममा भएका सबै चीजहरूलाई म मिथ्या देख्छू । मैले बुझिरहेको छैन, ममाथि के बित्न आँटिरहेछ ! मैले जिन्दगीलाई निस्सारपूर्ण तरिकाले ग्रहण गरेको हैन, मैले जिन्दगीमा दुःखै दुःख प्राप्त गरेको पक्कै हैन, मेरा जीवनका बस्तीहरू कदा पिउजाडिएका छैनन् तर किन यो मन बहकिन्छ यसरी ? मैले आत्ममूल्यांकन गर्न    सकिरहेको छुइनँ । म आफूलाई तातो रेगिस्तानमा यन्त्रवत् दौडिरहेको ऊँट सम्झिरहेको छु । म आफूलाई समुद्रमा अनायास बतासिएर गन्तव्यहीन भएको छाल जस्तो ठानिरहेको छु । म आफुलाई मेशिन ठानिरहेछु जो यन्त्रवत् भएर वस्तुहरू उत्पादन गर्नमा विवश छ । म आफूलाई ऊन कात्ने चर्खामा    प रतिविम्बित गरिरहेछु, जुन धागो चुडिएर असरल्ल छरिन सक्छ । सायद यो    उमेरको प्रतिफल हो कि या अतृप्त मुटुको वेग, मैले केही महसुस गर्न     सकिरहेको छैन । यो जिबन किन मैले बुझ्न सकिरहेको छैन आखिर जिन्दगीको परिभाषा क हो ? मेरो जिन्दगि देखेर त् एस्तो लाग्छ जिन्दगि भनेको दुख नै दुख को महासागर हो ! येसभित्र आँसु नै आँसु ले भरिपुर्ण भएर पर्खिरहेको छ अनि येही दुखले नै सधै पछ्येरहेको छ कहिले पनि यो दुखले बिरानो मानेन मलाई ! सधैभरी साथ दिदै आइरहेको छ ! कहिले पनि मान्दैन छोडेर जानलाई अनि मेरो साथ जिन्दगि भरि नै नछोड्ने गरि आएको छ मेरो जिबनमा ! दुख ले भने सधै माया गरेर बसेको छ अनि कहिले पनि नछोड्ने गरि बस्छ तर कस्तो बिडम्बना मलाई जसको आबश्येकता छैन जसलाई म माया गर्दिन आफ्नो बनाउन चाहन्न उसले मलाई सधै आफ्नो बनाउछ र माया गर्छ ! जसलाई म आफ्नो बनाउन चाहन्छु उ म संग कहिले पनि नजिकिन खोज्दैन मेरो साथ आउनै मान्दैन अनि टाडा टाडा भाग्छ ! यो सुख कस्तो निस्ठुरी रहेछ म सुखलाई सधै आफ्नो बनाइरहन चाहन्छु ! तर कहिले उ मेरो जिबन म आफ्नो हुन सकेन कस्तो रहेछ यो जिन्दगि जे चाहन्छु तो हुदैन जे चाहदिन तेही हुन्छ ! आज म यो संसारमा आफन्त नै आफन्तहरु को बीच बसेर पनि म एक्लो  भैरहेको छु ! यो संसार मलाई खाली नै खाली लागिरहेको छ यो सुन्य संसारमा म एक्लै भौतारिरहेको छु ! मेरो गन्तब्ये खोजिरहेको छु ! मेरो यो अगी बढ्न नसकेका पाइलाहरुलाई  सकी नसकी अगाडी बढाउने कोसिस गरिरहेको छु !

                
            
           
   
        
        
               

Sunday, May 8, 2011

असिम सम्झनाका स्नेहहरु

असिम सम्झनाका  स्नेहहरु

 तपाई म बाट भौतिक रुपमा टाडा हुनु  भएको छ !तर पनि हजुरको माया यो मुटुमा अमर छाप बनेर रहेको छ ! र मलाई विश्वास छ म बाट टाडा भएपनि हजुर को मनमा  म प्रति को स्नेह प्रेम र चोखो माया सदैब जीवित रहिरहनेछ !रहेको छ मान्छे भौतिक रुपमा टाडा भएपनि माया सम्झना र ह्रदये भित्र को प्रेमलाई नै सदै ताजा नै अमर बनि राखेको हुनेछ  मैले हजुरलाई विश्वास गरेको छु र हजुरले पनि मलाई विश्वास गर्नु भएको छ ! र येही विश्वासमा नै सम्बन्ध टिकेको हुन्छ !जुन दिन हजुर कम को शिलशिला मा म बाट टाडा जानु भयो तो पल तो बिदाई को क्षण कति नरमाइलो भएको थियो  !बास हाम्रो आखाहरू ले माया को भाब प्रकट गरिराखेको  थियो ! र एक अर्का प्रतिको बिस्वास्लाई झल्काई राखेको थियो !यो मनमा दर लाग्ने गर्छ अनि म अतालिने गर्छु कहिँ कतै भौतिक रुपमा भएको यो दुरी ठुलो रुप त् लिने हैन ? म बाट सदा को निम्ति टाडा टाडा हुने त् हैन ? भन्छन समय र परिस्थिति को अगाडी कसैको केहि चल्दैन रे भाग्येमा जे लेखेको छ तेही भोग्नु पर्छ रे तेसैले मलाई दर लाग्ने गर्छ कहिँ कतै मेरो भाग्येमा हजुर नलेखेको भए अथवा समय र परिस्थिति ले हामीलाई सदाको निम्ति बिछोड गरिदियो भने म कसरि बाँच्न सकुला सम्झदा पनि काहाली लागेर आउछ !तर पनि बिस्वस्त हुने गर्छु किनकी हाम्रो प्रेम साँचो छ !र प्रेम ले अबस्ये पनि अमरताको रुप लिनेछ ! अनि आफ्नो लक्ष्य पुरा गरि सके पछी जिबन को मिठो सपनालाई हामी पुरा गर्ने छौ !दुवै एक हुने छौ र जिबनमा आइपरेका  हरेक अप्ठ्यारा र परिस्थितिहरु  संग दुवै मिलेर समाधान खोज्ने प्रयास गर्ने छौ र  विभिन्न  चुनौती हरु साग मुकाबिला गरेर अगी बढ्ने छौ !हजुर प्रति को यो मेरो विश्वास हो !चोखो स्नेह हो !हजुर प्रतिको यो बिस्वास्लाई यो मिठो मायालाई हजुरले सदैब जोगाइ राख्नु हुने छ भन्ने मलाई पूर्ण विश्वास छ !अन्तमा हजुर कहिले घर फर्कनु हुन्छ ? र फर्कदा मलाई के ल्यादिनु हुन्छ ? बास म त् हजुर कहिले आउनु हुन्छ भन्ने प्रतिक्षामा दिनहरु बिताउन थालेको छु बास हजुर फर्कने दिनहरु गन्दै बसेको छु !
उही हजुरलाई माया गर्ने
कल्पना कार्की (मुस्कान)