हासो हो कि व्यथाले हो कतै छाएन

हासो हो कि व्यथाले हो कतै छाएन |
त्यहिँ भएर आज गजल लेख्नै आएन |

मन रुंदा पनि,अनि हास्दा पनि
मेरो ओठ ले कहिल्यै नि गित गएन |

तड्पी दिदा मन मुटु उनको याद भित्र
तर पनि उनलाई खोज्दै मन धाएन |

सोची खुसि हरु थाक्दा मष्तिस्क नि
चुस्स आड लगाई बस्ने आश्रम पाएन |

एकाग्र नै पारी मन,कोटी-कोटी जप्दा पनि
मनमा प्रकट हुने "जुन" कतै उदाएन |