मेरो नाम कल्पना कार्की (मुस्कान) हो ! मेरो घर उदयेपुर गाईघाट मा हो !म पढाई को सिलसिलामा अहिले काठमाडौँ मा बस्दै आइरहेको छु !म दिल्लीबजार कन्या क्याम्पस मा अध्येन गर्दै छु ! मैले एस ब्लग बाट हजुरहरु माझ मेरो केहि तिता मिठा शब्द पुर्याउने अठोट लिएर मैले एस ब्लग मा केहि कविता अनि गजल र कथा लेखेको छु ! साएद हजुरहरुलाई एस ब्लग ले पकै पनि मनोरन्जन दिने छ भन्ने पूर्ण आशा को साथ विश्वास लिएको छु !

Thursday, March 31, 2011

आज पनि हाम्रो मन रोहिरहेको छ

आज पनि हाम्रो मन रोहिरहेको छ ! यिनै सहिदहरु को निम्ति किन नरोओश पनि किनकी येही सहिदहरु ले हाम्रो देश को लागि ज्यान गुमाएका छन ! येही  देशमा शान्ति ल्याउन भनेर लागि परिरहेका थिए ! हाम्रो देश को सरकारलाई जोगाउनलाई यो सरकार ढल्न नदिन भनेर आफ्नो ज्यान धराप मा राखेर उहाँहरु आफ्नो कर्तब्य निभाईरहनु भयो !सरकार मा आउनको लागि जंगल पसेर सरकार प्रति बिद्रोह मच्चाएका जंगलीहरु जसको उपनाम (मावोबादी ) भनेर चिनिने यी दुस्टहरुसंग आफ्नो देश को रछ्या गर्नलाई यिनीहरु संग भिडन्त गर्दा गर्दै कति ले  ज्यान गुमाउनु पर्यो ! अनि येही देशको लागि सहिद भए ! जाने गैहाले तर उहाहरुको साहारा मा बाच्ने उहाहरु को परिवार को हालत कसले हेर्ने ? उहाहरु हाम्रो देश को लागि सहिद हुनु भएको थियो ! र अब उहाहरु को परिवारलाई त् सरकार बाट केहि हुनु पर्यो नि तर खै गरेको यो सरकार ले अनि जसका साहारा नै येही देशले लुटेपछि उहाहरु को परिवारलाई साहारा दिनु पर्यो सरकार ले उहाहरु को बालबच्चालाई पनि हेर्नु पर्यो जसको उमेर पुगेको छ ! उनीहरुलाई रोजगार दिलाइदिनु दिनु पर्यो !  जसको उमेर पुगेको छैन उनीहरुलाई पढाईदिनु  पर्यो ! जब सम्म उहाहरु को परिवार आफुमा निर्भर रहदैन तब सम्म सरकार ले हेरीदिनु पर्यो ! तर खै के आस गर्नु येहाको सरकार बाट  सहिदका परिवारहरुले  जब कि यो देशमा एउटा संबिधान लेख्न त् येहाका नेता भनौदाहरु ले लेख्न सकिरहेका छैनन् भने येहाका सहिदका परिवारहरु   खै कसले गर्ने आस्वासन त् नदिने हैन येहाको सरकार ले दिन्छ  तर सहिद दिबस को दिन भने अबस्ये सुनिन्छ सहिद को पक्ष मा धेरै बोल्छन तर उनीहरु बोलि मै सिमित राखी दिन्छन अनि पिडितहरु तेही सानो झिनो आश लिएर जिएका छन ! बोल्न सक्दैनन यो सरकार बिरुद उनीहरु त् येही सरकार को मुख हेरेर बस्छन कुनै दिन त् हाम्रो लागि पनि गर्छ भन्ने सानो आस लिएर बाचेका छन ! तर हाम्रो सरकार ले उनीहरु को यो सानो आस आस मा नै सिमित बनाउदै आएको छ ! लाग्छ जब सम्म येहाका पिडितहरु जाग्दैनन तब सम्म हाम्रो सरकार ले केहि सोच्दैनन् ! हाम्रो देश को राजनीतिक अबस्था सारै नै राम्रो र सुन्दर छ ! कसरि भन्नु पर्दा हाम्रो देशका नेता नाम संज्ञा पाएकाहरु एकदमै सुरछित छन! देश को लागि केहि गर्नु परेको नै छैन तेसैले ७५% जनताहरु ले एक छाक खाना खाएर जिन्दगि गुजारिरहेका छन भने नेता हरुले त् कम्तिमा रोजी रोजी ६ छाक त् खान पाएका छन ! देश को लागी केहि बिकाश  गर्नु परेको छैन कति आनन्द ले भत्ता पकाएर बसेका छन !साँची भन्नु पर्दा हाम्रो देशको राजनीतिक अबस्था अति नै सुन्दर छ ! राम्रा मान्छेहरु को जिन्दगि कठिनाईमा फसेको छ उनीहरुलाई हिड्नलाई गारो भएको छ ! नराम्रा बदमासहरु आनन्दसग बसेका छन !अनि जनताहरुले चुनेर माथिसम्म पुरयाएका नै छन ! बिचरा ! सोजा जनताहरु आफ्नो गाउमा बत्ति, पानी, यातायात,संचार,बिधुत, आदि आउछ भनेर एउटा साधारण मान्छेलाई चुनेर नेता नाम ले चिनाई दिन्छन तर नेताहरु ले भोट माग्दा मात्रै देशको र त्यो गाउका जनताहरु को बारेमा सोच्दा रहेछन ! तर माथि पुगिसकेपछि कुन ठाउबाट  जनता ले जिताएर येहा सम्म आएको भन्ने कुरा नै बिर्सिदा रहेछन ! अनि जनताहरु पनि आफुले चुनेको मान्छे माथि पुग्दा जति नेतालाई खुसि हुन्छ तो भन्दा बढी खुसि जनतालाई हुन्छ ! के कारण ले जनता खुसि हुन्छन भने अब हाम्रो ठाउमा पनि सबै ठोक को बिकाश हुने भयो! भनेर हर्स का आँसु झार्छन मर्न लागेका बुढाबुढी पनि मुसक्क हास्छन आफुले चुनेको तो साधरण मान्छे नेता हुदा! तर उनीहरु नेताको नाम पाएपछि खाएको सबै कसम र गरेका सबै बाचाहरु उनीहरु बिर्सिन्छन ! बिचरा जनताहरु कागलाई बेल पाक्यो हर्सं न बिस्मात भने झैँ हुन्छन ! उनीहरु को सपना सबै येतिकै खेर जान्छन ! तर कहिले पनि हार खादैन्न फेरी पनि चुनाब हुन्छ अनि भोट हाल्छन उनीहरुलाई पहिला जसलाई जिताएका छन उसलाई नै जिताउन लागि पर्छन आखिर किन ? उनीहरुलाई नै जिताउन अगी सर्छन ! किनकी उनीहरुलाई अलिकति भएपनि आस छ अब चाही केहि गर्छ कि भनेर तर बार बर्स कुकुर को पुछार ढुंग्रामा राख्यो उस्ता को उस्तै भने जस्तै पारिदिन्छन जनताको सपनाहरुलाई  ! सहरमा गएपछि त्  गाऊ फर्किन त् कि फेरी चुनाब नै हुनु पर्यो नत्र भने उनिहरु को अनुहार देखिन् गारो नै हुन्छ अनि जनताहरु लाई आफुले जिताएर पठाएको मान्छे को अनुहार हेर्न कि टिभी नै हेर्नु पर्यो कि अर्को चुनाब नै कुर्यो भने मात्रै तो मान्छे को अनुहार देखिन्छन !अनि जनतालाई आस देखाएर माथि पुगेका नेताहरु पनि कहाँ आनन्द ले बस्छन र बिचराहरु पनि कुर्सि को लागि त् दुख गरिरहेका नै हुन्छन ! खै येस्ता नेताहरु बाट अझै पनि के आस गरेर बसेका हुन् जनताहरु भएका सबै भवनहरु फुटाएर अनि सरकारको ढिकुटी रितायेर बसेका नै छन कति आन्द छ !न त् केहि बिकाश नै गर्नु परेको छ नत केहि नै सरर कालो पंजेरो चड्यो अगाडी पछाडी सुरछा गार्ड राख्यो हिड्यो क्या मज्जाछ नेताजी हरुलाई के गर्नु जता बाटै दुख पाउने भने को त् जनता नै त् हुन् नि ! एउटा नेता ले कुर्सि पायो अर्को नेता सडक मा उत्रिन्छ अनि कसरी हुन्छ देशको बिकाश? जनता को लागि केहि नगरे पनि देश को लागि त् गर ! नेताज्यू हरु हामी जनतालाई त् अब  केहि आश  नै छैन  तर देशको लागि केहि  गर ! अरु देशहरुलाई नै हेरेर आफ्नो देश को पनि बिकाश गर ! हामी जनताहरु लाई केहि नगरे पनि देशको लागि केहि गरेउ भने सबै जनताहरु खुसि हुने छन ! जग बिना को घर कुनै घर हुदैन भईनै हाल्यो भने पनि दरो कहिले हुदैन एउटा दरो मान्छे चुन जसलाई कि सबै ले विश्वास गर हातमा हात मिलाएर साथ मा साथ दिएर अगाडी बढ एकले अर्को को खुट्टा तान्ने बानीलाई हटाऊ अनि अगाडी बढ हामी सबै जनताको येही नै छ नेताहरु बाट  आसा ………….मिलेर देश चलाऊ अनि सबै ठाउमा बिकाशगर सबै ठाउमा यातायत,संचार,बिधुत,खानेपानी,पुर्याईदेउ ……येही नै शुभकामना छ ……

कल्पना कार्की(मुस्कान )

3 comments:

  1. hi,
    thanks hajur yasto yato kura padhni mauka dinu bhayeko ma........ani yati dheri lekhni tapai ko dimag lai pani mane maile.......

    ReplyDelete
  2. भावनाहरुलाई भूमिका बाँधेर मिठो कृतिस्वरुप पस्कनु भएको रहेछ । तपाईंको कलमले निरन्तर गति लिईरहोस् । थैंक्स कल्पना जी तपाई को ब्लग मलाई पनि सारे मन परो
    नाम : बिष्नु बहादुर थापा
    गाऊ : अर्घखांची नेपाल
    हाल : इंडिया
    फोन नमर:
    ईमेल :bishnuthapa450@gmail.com

    ReplyDelete